Ve Hükmü Kalmayacak Ölümün

Ve hükmü kalmayacak ölümün.

Ölüler tek bir bedende birleşecek çırılçıplak

Rüzgâra kapılmış adamla,  batıdaki ayla;

 Kemikleri sıyrılıp tertemiz olunca ve temiz kemikler yokluğa kavuşunca,

Yıldızlar olacak tepeden tırnağa dirseklerinde ve ayaklarında;

Delirseler bile akılları başlarında,

Denizin dibine batmış olsalar da çıkacaklar yüzeye;  

Aşıklar yitse de, aşk kalacak geride;

Ve hükmü kalmayacak ölümün.

Ve hükmü kalmayacak ölümün.

Kıvrılan dalgaları altında denizin

Uzanıp yatanlar ölmeyecekler yel gibi;

İşkencelerden bükülmüş kasları güçten düştüklerinde, 

Kayışla bağlasalar da bir tekerleğe kopmayacaklar yine de;

Avuçlarında  inanç bölünecek ikiye,

Ve tek boynuzlu iblisler delip geçecek içeriye;

Parça parça olsalar da kopup kırılmayacaklar;

Ve hükmü kalmayacak ölümün.

Ve hükmü kalmayacak ölümün.

Ne kulaklarında çınlar martı çığlıkları

Ne de kıyıları döven dalga sesleri;

Bir çiçek rüzgârda sürüklendiğinde

Kaldırmayacak başını yağmura belki hiçbir çiçek;

Delirseler ve ölseler de mıh gibi,

Papatyalar arasından boy verecek kişilikleri;

Güneşe batacaklar, batıncaya dek güneş,

Ve hükmü kalmayacak ölümün.

 Dylan Thomas

Türkçesi: Candan Selman